بسم الله الرحمن الرحیم
عبدالله بن عمر گفت:
از رسول خدا صل الله علیه و آله در مورد علی بن ابی طالب علیه السلام {بطور توهین آمیزی} سؤال کردیم. آن حضرت خشمگین شد و فرمود:
چرا عده ای به بدی یاد می کنند از کسی که مقام و منزلتش نزد خدا ، همچون مقام و منزلت من است؟!
آگاه باشید هر کسی علی را دوست بدارد ، من را دوست می دارد و هر کس مرا دوست بدارد ، خداوند از او راضی است و هر کس خدا از او راضی باشد ، پاداشش را بهشت قرار می دهدو بدانید ، هر کس علی را دوست بدارد ، از دنیا نمی رود مگر اینکه از حوض کوثر بنوشد و از درخت طوبی بخورد و جایگاه خود را در بهشت ببیند. آگاه باشید ، هر کس علی را دوست بدارد ، نماز ، روزه و شب زنده داری اش پذیرفته می شود و دعایش مستجاب می گردد.
بدانید ، هر کس علی را دوست بدارد ، فرشتگان برای او طلب آمرزش می کنند و درهای هشتگانه بهشت بر او گشوده می شود تا از هر دری که بخواهد ، بدون حساب وارد شود.
آگاه باشید ، هر کس علی را دوست بدارد ، خداوند نامه عملش را به دست راستش می دهد و به حساب او همچون حساب انبیا رسیدگی می کند. بدانید ، هرکس علی را دوست بدارد ، خداوند شدت و سختی جان دادن را بر او آسان می کند و قبرش را باغی از باغهای بهشت قرار می دهد. ...
فضائل الشیعة (تألیف شیخ صدوق) ، ص 19 - 21
بسم الله الرحمن الرحیم
صِرَاطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیهِمْ ...
صراط در این آیه ، به پیامبر صل الله علیه و آله و کسانی که با آن حضرت بودند و نیز به علی بن ابی طالب علیه السلام و پیروان او تأویل شده است1 .
« حدثنی أبو عثمان الزعفرانی بسنده عن عبد الرحمان بن زید بن أسلم ، عن أبیه فی قول الله تعالی: « صراط الذین انعمت علیهم » قال: النبی و من معه ، و علی بن أبی طالب و شیعته »
بسم الله الرحمن الرحیم
(مطالبی چند از علماء اهل سنت در خصوص حضرت مهدی علیه السلام) :
... اکثر علماء منصف عامه با نقل اخبار بسیار که ضیق صفحات مجال نقل همه آنها را نمیدهد اظهار عقیده و نظر هم نموده اند که مراد از حضرت مهدی ابی القاسم محمد فرزند برومند حضرت امام حسن عسکری میباشد.
چنانچه محمد بن طلحه شافعی در مطالب السئول فی مناقب آل الرسول در حق آنحضرت گوید:
هو ابن أبی محمد العسکری و مولده بسامراء
او فرزند ابی محمد امام حسن عسکری میباشد و محل تولدش سامراء بوده است.
و نیز شیخ صلاح الدین صفدی در شرح الدائره نوشته است:
ان المهدی الموعود هو الامام الثانی عشر من الائمة اولهم سیدنا علی و اخرهم المهدی رضی الله عنهم.
بدرستیکه مهدی موعود او امام دوازدهم از ائمه ای میباشد که اول آنها علی و آخر آنها حضرت مهدی رضی الله عنهم است.
... و ابوعبدالله فقیه محمد بن یوسف گنجی شافعی در کتاب البیان فی اخبار صاحب الزمان در آخر باب 20 نوشته است:
ان المهدی ولدالحسن العسکری فهو حی موجود باق منذغیبة الی الان و ....
بدستیکه مهدی فرزند حسن عسکری زنده و موجود و باقیست غیبت او الی الآن و امتناعی ندارد بقای او بدلیل بقای عیسی و خضر و الیاس علیهم السلام.
و یوسف سبط ابن جوزی در ص 204 تذکرة خواص الامه فی معرفة الائمة پس از اینکه سلسله نسب آنحضرت را بعلی بن ابیطالب نقل نموده آنگاه گوید:
و هو الخلف الحجة صاحب الزمان القائم المنتظر و التالی و هو آخر الائمة
و اوست خلف حجة صاحب الزمان قائم منتظر و تالی و اوست آخر امامان و اوست مهدی علیه السلام.
شبهای پیشاور ، ص 73 - 73
بسم الله الرحمن الرحیم
محمد ، پسر عجلان گفت:
من نزد امام صادق علیه السلام بودم که مردی وارد شد و سلام کرد.
امام علیه السلام از او پرسید:
برادرانت را در چه حالی ترک کردی؟
او به خوبی یاد کرد و در ستایش آنها مبالغه نمود.
امام علیه السلام به او فرمود:
ثروتمندان آنها تا چه اندازه به عیادت تهیدستانشان می روند و جویای احوال آنها می شوند؟
گفت: به ندرت.
حضرت فرمود: ارتباط مالی ثروتمندان آنها با تهیدستانشان چگونه است.
عرض کرد: شما از اخلاق و صفاتی یاد می کنید که در بین ما نیست.
امام صادق علیه السلام فرمود:
پس آنها ، چگونه می پندارند که از شیعیان ما هستند؟
صفات الشیعة ، ص 33 - 35 ، حدیث 13
بسم الله الرحمن الرحیم
از امام جعفر صادق علیه السلام روایت شده است که فرمود:
به خدا سوگند ، شیعه علی علیه السلام نیست ، مگر کسی که شکم و عورتش را از حرام نگه بدارد و اعمالش را برای پروردگارش انجام دهد و به ثواب و پاداش او امیدوار باشد و از کیفرش بهراسد.
صفات الشیعة ، ص 33 ، حدیث 12
بسم الله الرحمن الرحیم
... اعتقاد به وجود حضرت مهدی ... ابن الحسن حجة العصر و الزمان عجل الله تعالی فرجه که غیبت نموده و از انظار پنهان گردیده مخصوص بشیعیان تنها نمی باشد بلکه در کتب معتبره علماء بزرگ اهل تسنن نیز ثبت گردیده و اکابر علماء عامه از قبیل علامه سمهودی در جواهر العقدین و طبرانی در اوسط و احمد بن حنبل در مسند و ابی داود در سنن و ابن ماجه در سنن و حموینی در فرائد و خواجه کلان بلخی در ینابیع المودة و ابن حجر در صواعق و امام نسائی در سنن و حصائص العلوی و خواجه پارسا در فص الخطاب و محمد ابن طلحه در مطالب السئول و نور الدین جامی در شواهد النبوة و حافظ بلاذری در مسلسلات و محمد بن یوسف گنجی در کتاب البیان فی اخبار صاحب الزمان و ابن صباغ مالکی در فصول المهمه و میر سید علی همدانی شافعی در مودة القربی و علامه صلاح الدین در شرح الدائره و جمال الدین شیرازی در روضة الاحباب و بیهقی در صحیح خود شعب الایمان و شیخ محی الدین عربی در فتوحات و عنقاء المغرب و ملک العلماء شهاب الدین در هدایت سعداء و سبط ابن جوزی در تذکره و شیخ عبدالرحمن بسطامی در درة المعارف و شیخ محمد الصبان المصری در اسعاف الراغبین و مؤید الدین خطیب خوارزمی در مناقب و علامه شعرانی در یواقیت و شیخ علی متقی در مرقاة شرح مشکوة و دیگران از اکابر علماء اهل تسنن که این صفحات مختصر مجال نوشتن نام تمام آنها را نمی دهد اخبار بسیاری راجع بآنحضرت نقل نموده اند و حتی بسیاری از آنها تحقیقات عمیقی در این باب کرده اند.
شبهای پیشاور ، ص 68 - 69
بسم الله الرحمن الرحیم
پسر ابی نجران گفت: از امام رضا علیه السلام شنیدم که فرمود:
هر کس با شیعیان ما دشمنی ورزد ، با ما دشمنی ورزیده ، و هر کس شیعیان ما را دوست بدارد ، ما را دوست داشته ؛ چو آنها از ما هستند و از سرشت ما خلق شده اند.
هر کس آنان را دوست بدارد ، از ماست ، و هر کس آنها را دشمن بدارد ، از ما نیست.
شیعیان ما به نور خدایی می نگرند و در رحمت خداوند غوطه ورند و به کرامت الهی رستگارند. هیچیک از شیعیان ما مریض نمی شود مگر این که ما به خاطر بیماری او بیمار می شویم ،و مغموم و اندوهگین نمی شود مگر این که ما به خاطر غم و غصه اش اندوهناک می شویم ، و شاد نمی شود مگر اینکه ما به خاطر شادی اش فرحناک می شویم.
هیچیک از شیعیان ما ، در هر کجا که باشد ، چه در مشرق و چه در مغرب ، از ما پنهان و غایب نیست.
هر کدام از آنها از دنیا برود و از خود قرضی بجا گذارد ، ادای آن بر عهده ماست و اگر مالی از خود بجا گذارد ، تعلق به وارثانش دارد.
شیعیان ما کسانی هستند که نماز بر پا میدارند ، زکات می دهند ، حج خانه خدا را بجا می آورند ، ماه رمضان روزه می گیرند ، اهل بیت پیامبر را دوست می دارند و از دشمنانشان بیزاری می جویند. آنها اهل ایمان و تقوی و اهل ورع و پرهیزکاریند. هر کس آنها را نپذیرد، خدا را بپذیرفته و هر کس به آنها طعنه زند و سرزنششان نماید ، خدا را سرزنش کرده ؛ چون اینها بندگان حقیقی خداوند و اولیای راستین او هستند.
به خدا سوگند ، هر یک از آنها در جماعتی مثل قبیله ربیعه و مضر (که به زیادی نفرات در عرب مشهورند) شفاعت می کند و خداوند شفاعت او را درباره آنها می پذیرد و این ، برای کرامتی است که اینان در پیشگاه خدا دارند.
صفات الشیعه(تألیف شیخ صدوق) ، حدیث پنجم ، ص 23 -25
بسم الله الرحمن الرحیم
کواشکی در تفسیر خود موسوم بتبصره از ضحاک و عکرمه که از مشاهیر مفسرین اند روایت کرده که رسول اکرم صل الله علیه و اله فرمود :
لا اسئلکم علی ما ادعوکم الیه اجرا الا ان تحفظونی فی قرابتی علی و فاطمة و الحسن و الحسین و ابنائهما
« من از برای ارشاد شما بسوی حق و حقیقت مزدی نمیخواهم مگر آنکه حفظ نمائید مقام مرا در اقارب و خویشان من یعنی برای خاطر من احترام نمائید اقارب و خویشان مرا و آنها علی و فاطمه و حسن و حسین و اولاد و ذریه آن هر دو میباشند. »
و میر سیدعلی همدانی شافعی در مودت دوم از مودة القربی از جابر بن عبدالله انصاری نقل مینماید که رسول اکرم صل الله علیه و اله فرمود:
توسلوا بمحبتنا الی الله تعالی و استشفعوا ...
« توسل بجوئید بدوستی ما بسوی خدایتعالی و طلب شفاعت نمائید بما پس درستیکه بما اکرام میشوید و بوسیله ما دوست داشته میشوید و بوسیله ما روزی داده میشوید پس دوستان ما امثال ما هستند فردا (یعنی قیامت) تمامشان در بهشت اند.»
و نیز از خالدبن معدان روایت نموده که رسول اکرم صل الله علیه و اله فرمود :
من احب ان یمشی فی رحمة الله و یصبح فی رحمة الله ...
« کسی که دوست دارد آنکه مشی کند در رحمت خدا و صبح کند در رحمت خدا پس داخل نکند در قلبش شکی بانکه ذریه و اولاد من بهترین ذراری هستند و وصی من بهترین اوصیاء میباشد.»
و نیز از جابر روایت نموده که آنحضرت فرمود :
الزموا مودتنا اهل البیت فان من اتقی الله و هو یودنادخل الجنة ...
« ثابت باشید در دوستی ما اهل بیت پس بدرستیکه اهل تقوی که ما را دوست بدارند با ما داخل بهشت میشوند بآن خدائیکه جان محمد در قبضه قدرت اوست هیچ عملی به بنده ای نفع نمیرساند مگر بشناختن دوستی ما »
... این اخبار نمونه ای از هزاران خبر است که درباره آل محمد سلام الله علیهم اجمعین از طرق عامه و اهل تسنن رسیده است که در مقدمه نویسی بیش از این مجال نقل ندارد.
شبهای پیشاور ، ص 67
بسم الله الرحمن الرحیم
استاد شهید مطهری :
اما روایت « حب علی بن أبی طالب حسنة لا تضر معها سیئة » « محبت علی حسنه ای است که هیچ گناهی با وجود آن ، به آدمی زیان نمی رساند. »
باید دید چه تفسیری دارد؟ یکی از علمای بزرگ - گویا وحید بهبهانی است - این حدیث را به گونه ای خاص تفسیر کرده است.
ایشان می فرمایند:
معنای حدیث این است که اگر محبت علی علیه السلام راستین باشد ، هیچ گناهی به انسان صدمه نمی زند ؛ یعنی اگر محبت علی ، که نمونه کامل انسانیت و طاعت و عبودیت و اخلاق است ، از روی صدق باشد و به خود بندی نباشد ، مانع ارتکاب گناه می گردد ، مانند واکسنی است که مصونیت ایجاد میکند و نمی گذارد بیماری در شخص واکسینه شده راه یابد. محبت پیشوایی مانند علی ، که مجسمه عمل و تقوا و پرهیزگاری است ، آدمی را شیفته رفتار او میکند ،فکر گناه را از سر او به در می کند ، البته به شرطی که محبتش صادقانه باشد. کسی که علی علیه السلام را بشناسد ، تقوای او را بشناسد ، سوز و گداز او را بداند ، ناله های نیمه شبش را بداند و به چنین کسی عشق بورزد ، محال است که خلاف فرمان او که همیشه امر به تقوا و عمل می کرد ، عمل کند.
هر محبی به خواسته محبوبش احترام میگذارد و فرمان اور را گرامی میدارد ، فرمان برداری از محبوب ، لازمه محبت صادق است. لهذا اختصاص به علی علیه السلام ندارد و محبت صادقانه رسول اکرک عل الله علیه و اله نیز چنین است. پس معنای حدیث «حب علی بن أبی طالب حسنة لا تضر معها سیئة» این است که محبت علی ، حسنه ای است که مانع ضرر زدن گناه می شود ؛ یعنی مانع راه یافتن گناه می شود. معنایش این نیست که جاهلان پنداشته اند و آن این که محبت علی چیزی است که هر گناهی مرتکبب شوی ، بلا اثر است.
برخی از دراویش از طرفی دعوی دوستی خدا دارند و از طرف دیگر ، از هر گناه کاری گناه کارترند ، اینان نیز مدعیان دروغ گو هستند.
پرتوی از فضایل امیرالمومنین علیه السلام در قرآن ، ص 24 - 25
بسم الله الرحمن الرحیم
امام احمد ثعلبی که امام اصحاب حدیث شمرده شده و از اکابر علماء عامه است در تفسیر خود ذیل آیه مودت آورده که محبت و مودت اهل بیت طهارت از جمله اصول دین و ارکان اسلام است و هر کس خلاف این عقیده داشته باشد کافر و از دین اسلام خارج و ناصبی میباشد و دلیل بر این معنی خبری است که عبدالله بن حامد اصفهانی باسناد خود از جریربن عبدالله بجلی روایت نموده که رسول اکرم صل الله علیه و آله فرمود:
من مات علی حبّ آل محمّد مات شهیدا الا و من مات علی حب آل محمدد مات مغفورا له ...
(کسیکه بمیرد بر دوستی آل محمد مرده است شهید و توبه کنند از گناه و آمرزیده شده و مؤمنی که دارای ایمان کامل میباشد و رحمت گردیده و کسی که بمیرد و بر دوستی آل محمد بشارت میدهد او را عزرائیل و منکر و نکیر ببهشت و کسیکه بمیرد بر دوستی آل محمد میرود بسوی بهشت همچنانکه عروس میرود بسوی خانه شوهرش و کسیکه بمیرد بر دوستی آل محمد باز میشود در قبر او دو در بسوی بهشت و کسیکه بمیرد بر دوستی آل محمد قرار میدهد خداوند قبر او را زیارتگاه ملائکه رحمن و کسیکه بمیرد بر دوستی آل محمد مرده است بر سنت و جماعت و کسیکه بمیرد بر دشمنی آل محمد روز قیامت بین دو چشم او نوشته شده است نا امید است از رحمت خدا و کسیکه بیمرد بر دشمنی آل محمد کافر مرده است و کسیکه بمیرد بر دشمنی آل محمد استشام نمی نماید بوی بهشت را. )
شبهای پیشاور ، ص 66
بسم الله الرحمن الرحیم
حدیث چهارم
مفضل بن عمر گفت:
امام صادق علیه السلام فرمود:
دروغ می گوید کسی که گمان می کند از شیعیان ماست ، در حالی که به غیر ما تمسک می جوید.
صفات الشیعة ، ص 23
بسم الله الرحمن الرحیم
حدیث دوم
حسین بن خالد گفت: حضرت رضا علیه السلام فرمود:
شیعیان ما ، تسلیم امر ما هستند ، سخنان ما را می پذیرند و با دشمنان ما مخالفند. پس هر کس این گونه نباشد ، از ما نیست.
صفات الشیعة ، ص 21
بسم الله الرحمن الرحیم
... علامه جلیل اقدر شیخ عبدالله بن محمد بن عامر شبراوی در ص 29 کتاب الاتحاف بحب الاشراف و سید ابی بکر بن شهاب الدین علوی در ص 31 از باب 2 و ص 49 از باب 4 رشفة الصادی من بحر فضائل بنی النبی الهادی چاپ مطبعه اعلامیه مصر در سال 1303 و حافظ جمال الدین زرندی در معراج الوصول فی معرفة آل الرسول و ابن حجر مکی در ص 88 صواعق محرقه از امام شافعی (بزرگ اهل سنت) نقل نموده که میگفت:
یا اهل بیت رسول الله حبّکم فرض من الله فی القرآن انزله
کفا کم من عظیم القدر انّکم من لم یصلّ علیکم لا صلوة له
یعنی ای اهل بیت رسول خدا محبت و دوستی شما واجب گردیده از جانب خدا و در قرآن مجید این واجب نازل شده (اشاره بآیه 22 سوره 42 است که قبلا ذکر شد) کفایت میکند در عظمت قدر شما ای آل محمد آنکه هر کسی صلوات بر شما نفرستد نماز او قبول نخواهد شد (اشاره بصلوات در تشهد نماز است که از واجبات نمازاست و اگر کسی عمداً ترک صلوات بر محمد و آل محمد را در تشهد نماز بنماید نمازش باطل و غیر قابل قبول است).
و در آخر اشعارش (برای یاد آوری امثال کسرویها و احمد امینها) سروده که اتمام حجت باشد بر آنها که لو لم تکن فی حبّ آل محمد - ثکلتک اما غیر طیب المولد - یعنی اگر نباشی در دوستی آل محمد مادر بمرگت بنشیند قطعاً حرامزاده ای.
شبهای پیشاور ، ص 64 - 65
بسم الله الرحمن الرحیم
از مفضل بن عمر (از علمای اهل سنت) نقل شده که وی درباره « صراط » از امام سئوال می کند ، حضرت می فرماید:
« صراط » راه و طریق شناخت خدای عزوجلّ است ، و آن دو صراط است:
صراطی در دنیا و صراطی در آخرت . صراط دنیا همان امامی است که طاعتش واجب است. کسی که در دنیا او را شناخت و به هدایت او اقتدا کرد، بر صراطی که آن پل جهنم در آخرت است ، می گذرد و کسی که در دنیا او را نشناخت ، پایش در صراط آخرت می لغزد و به جهنم می افتد». (تفسیر نور الثقلین ، ج1،ص17، ح91)
پرتوی از فضایل امیرالمومنین علیه السلام در قرآن، ص 33
بسم الله الرحمن الرحیم
یاقوت حموی در ص 387 جلد ششم معجم الدباء و ابن حجر مکی در ص 79 ضمن فصل دوم از باب صواعق چاپ مصر سال 1312 و امام فخر رازی در ص 406 جلد هفتم تفسیر کبیرش ذیل آیه شریفه قل لا اسئلکم علیه اجرا الا المودة فی القربی و خطیب خوارزم درر ص 129 مقتل الحسین فصل 13 و سید مؤمن شلنجی در ص 140 نور الابصار چاپ سال 1290 ضمن باب 2 و سلیمان بلخی حنفی در ص 356 چاپ اسلامبول باب 62 ینابیع الموده از ربیع بن سلیمان که یکی از احصاب شافعی بوده نقل نموده اند که این اشعار را شافعی انشاد نموده و گفت:
یا راکباً قف بالمحصب من منی
و اهتف بساکن خیفها و الناهض
سحراً اذا فاض ...
ماحصل این اشعار آنکه گوید ای سوار رونده بسوی مکه معظمه بایست در ریک زار منی و بساکنین مسجد خیف وقت سحر که حجاج بسوی منی میایند بدون تقیه علنی و بر ملا ندا بده و بگو اگر رفض دوستی آل محمد است پس شهادت بدهند جن و انس که من (امام شافعی) رافضی هستم.
شبهای پیشاور ، ص 64
بسم الله الرحمن الرحیم
سلیمان بلخی حنفی (از علمای اهل تسنن) ضمن باب 62 ینابیع الموده ص 355 (چاپ اسلامبول) و سید مؤمن شلنجی در ص 139 نورالابصار چاپ سال 1290 نقلا از بیهقی و نور الدین ابن صباغ مالکی در ص 4 فصول المهمه و نیز حافظ جمال الدین زرندی در معراج الوصول بعد از این اشعار (اشعار شافعی) گفته اند که شافعی گفت:
قالوا ترفضت قلت کلا
ما الرفض دینی و لا اعتقادی
لکن ...
یعنی بمن گفتند رافض شدی گفتم ابداً نیست رفض دین من و نه اعتقاد من لکن دوست میدارم بدون شک بهترین امام و بهترین هادی را اگر معنی رفض دوستی وصی پیغمبر ( و آل طاهرین آنحضرت است ) پس بدرستیکه من رافضی تر از همه مردم هستم.
شبهای پیشاور ، ص 63 - 64
بسم الله الرحمن الرحیم
در تفسیر علی بن ابراهیم از امام صادق علیه السلام درباره تفسیر « الصراط المستقیم» نقل شده است که آن حضرت فرمود:
مراد ، امیرمؤمنان (علی علیه السلام) و شناخت او است ، و دلیل آن هم این فرموده خداوند است: « و انهُ فی امّ الکتاب لدینا لعلیّ حکیم » (سوره زخرف ایه 4) ؛ او امیرمؤمنان است در « ام الکتاب »(یکی از نامهای سوره فاتحه) ، در این فرموده خدا: « اهدنا الصراط المستقیم » (تفسیر قمی ، ج 1، ص57) .
پرتوی از فضایل امیرالمومنین علیه السلام در قرآن ، ص 33
بسم الله الرحمن الرحیم
ابوبصیر گفت: امام صادق علیه السلام فرمود:
شیعیان ما پرهیزکار ، کوشا در کار خیر ، وفادار ، امانتدار و اهل زهد و عبادتند. در هر شبانه روز ، پنجاه و یک رکعت نماز می گزارند. شبها را {به عبادت} بیدارند و روزها را روزه می گیرند. زکات مالشان را می دهند و حج خانه خدا را بجا می آورند و از هر کار حرامی دوری می کنند.
صفات الشیعه تألیف شیخ صدوق ، حدیث اول ، ص 19