اهل تشیع و اهل سنت

شناخت امامان معصوم علیهم السلام و تشیع

اهل تشیع و اهل سنت

شناخت امامان معصوم علیهم السلام و تشیع

جان فدای رسول خدا

بسم الله الرحمن الرحیم


از امام حسن مجتبى "علیه السلام" نقل شده که:

در شب هجرت، امیر المومنین "علیه السلام" جان خود را فداى رسول خدا نمود و شر مشرکین را از سر حضرت برطرف نمود و خداوند هم این آیه را در شان او نازل فرمود: " و من الناس من یشرى نفسه ابتغا مرضات الله ".

شعر سوم اشاره به نه آیه فرموده که در باره امیر المومنین "علیه السلام" نازل گردیده است،در آین آیات مراد از مومن حضرت على "ع" است ولى ما به ده آیه واقف شدیم و نمى دانیم چرا حسان به نه آیه تخصیص داده است.

"زیادتى چاپ دوم": و معاویه بن صعصعه در قصیده اى که نصر بن مزاحم در ص 31 کتاب "صفین" از وى نقل مى کند، چنین گوید:

و من نزلت فیه ثلاثون آیه تسمیه فیها مومنا مخلصا فردا
سوى موجبات جشن فیه و غیرها بها اوجب الله الولایه و الدا

ترجمه:

کسى که در سى آیه قرآن مومن مخلص نامیده شده

به اضافه فضایل دیگرش، که خداوند بسبب آنهمه، ولایت و دوستى او را واجب فرمود.

اما آیاتیکه در باره حضرت نازل شده عبارت است از:

- افمن کان مومنا کمن کان فاسقا لا یستوون.

سوره سجده: 18.

که در ص 75 این جلد احادیثى که دلالت داشت بر اینکه این آیه در باره على است گذشت.

2- هو الذى ایدک بنصره و بالمومنین

سوره انفال: 62.

حافظ ابن عساکر در تاریخش به سند صحیح گوید که: خبر داد ما را ابوالحسن على بن مسلم شافعى از ابو القاسم بن العلا و ابوبکر محمد بن عمر بن سلیمان رینى نصیبى، از ابوبکر احمد بن یوسف بن خلاد، از ابو عبدالله حسین بن اسماعیل مهرى، از عباس بن مکار، از خالد بن ابى عمر اسدى، از کلبى، از صالح، از ابى هریره که گفت: بر عرش نوشته شده: لا اله الا الله وحدى لا شریک لى ومحمد عبدى و رسولى ایدته بعلى و ذلک قوله عز و جل فى کتابه الکریم: هو الذى ایدک بنصره و بالمومنین على وحده.

کسى جز من شایسته پرستش نیست خداى یکتائى که بى شریکم، بنده ام محمد را پیامبر خود قرار دادم و به وسیله على او را تایید کردم و دلیل آن سخن خدا است چنانکه گوید: او کسى است که تو را با یارى خود و مومنین تایید فرمود، و مراد از مومنین على بتنهائى است".

این حدیث را گنجى شافعى در "کفایه" ص 11. به اسناد خود روایت کرده و سپس تصریح مى نماید که: این حدیث راابن جریر در تفسیرش و ابن عساکر در تاریخ خود در شرح حال على "ع" ذکر نموده و حافظ جلال الدین سیوطى در ج 3 ص 199 "الدرر المنثور" از ابن عساکر نقل کرده و قندوزى در ص 94 "ینابیع الموده" از حافظ ابن نعیم به اسنادش از ابو هریره و همچنین از طریق ابى صالح از ابن عباس روایت نموده است.

ابتداى حدیث را جمعى از حفاظ که مورد اطمینانند نقل کرده اند از جمله: خطیب بغدادى در ج 1 ص 173 تاریخش به اسناد خود از انس بن مالک روایت کرده و گوید: رسول خدا "ص" فرمود: پس از آنکه به معراج برده شدم دیدم بر عرش نوشته شده:

لا اله الا محمد رسول الله ایدته بعلى نصرته بعلى.

"ترجمه این حدیث گذشت"

و محب الدین طبرى در ج 2 ص 172 "الریاض" از ابى الحمرا از طریق ملا در سیره اش و در ص 69 "ذخایر العقبى"، و خوارزمى در ص 254 "مناقب" خود و حمویى در باب 46 "فراید" خود از دو طریق به یک لفظ چنین روایت کرده اند که حضرت رسول "ص" فرمود: چون در عوالم بالا سیر داده شدم دیدم بر عرش نوشته شده:

لا اله الا الله محمد رسول الله صفوتى من خلقى ایدته بعلى نصرته به.

و به اسناد دیگر از ابى الحمرا، خدمتکار پیامبر صلى الله علیه و آله به این لفظ نقل کرده که: شبى که سیر داده شدم، در طرف راست عرش دیدم نوشته است:

انا الله وحدى لا اله غیر یغرست جنه عدن بیدى لمحمد صفوتى، ایدته بعلى.

و به همین لفظ حافظ سیوطى چنانکه در ج 6 ص 158 "کنز العمال" نقل کرده از چند طریق از ابى الحمرا روایت نموده و از طریق دیگر از جابر از پیامبر روایت نموده که:

مکتوب فى باب الجنه قبل ان یخلق الله السموات و الارض بالفى سنه: " لا اله الا الله محمد رسول الله ایدته بعلى.

"این تکه زیادى چاپ دوم است": حافظ هیثمى در ج 9 ص 121 "المجمع" از طریق طبرانى، از ابى الحمرا و سیوطى در ج 1 ص 7 "الخصایص الکبرى" از طریق انس از ابن عدى و ابن عساکر این حدیث را نقل نموده اند.

سید همدانى در دوستى هشتم از کتاب "موده القربى" از حضرت على نقل کند که فرماید: رسول خدا "صل الله علیه و آله" "خطاب به حضرت امیر" فرمود: اسم ترا در چهار جا مقرون به اسم خودم دیدم: هنگامى که آهنگ معراج داشتم و به بیت المقدس رسیدم دیدم بر صخره نوشته شده است:


لااله الا الله محمد رسول الله ایدته بعلى وزیره.

و چون به سدره المنتهى ریدم بر آن نوشته بود:

انى انا الله لا اله الا انا و حدى محمد صفوتى من خلقى ایدته بعلى وزیره و نصرته به.

چون به عرش پروردگار عالمیان رسیدم بر پایه هاى عرش نوشته شده بود: انى انا الهل لا اله الا انا محمد حبیبى من خلقى، ایدته بعلى وزیره و نصرته به.

و چون به بهشت رسیدم بر در آن نوشته بودند:

لا اله الا انا، و محمد حبیبى من خلقى ایدته بعلى وزیره و نصرته به.


منبع: الغدیر، جلد 3

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد