بسم الله الرحمن الرحیم
یاقوت حموی در ص 387 جلد ششم معجم الدباء و ابن حجر مکی در ص 79 ضمن فصل دوم از باب صواعق چاپ مصر سال 1312 و امام فخر رازی در ص 406 جلد هفتم تفسیر کبیرش ذیل آیه شریفه قل لا اسئلکم علیه اجرا الا المودة فی القربی و خطیب خوارزم درر ص 129 مقتل الحسین فصل 13 و سید مؤمن شلنجی در ص 140 نور الابصار چاپ سال 1290 ضمن باب 2 و سلیمان بلخی حنفی در ص 356 چاپ اسلامبول باب 62 ینابیع الموده از ربیع بن سلیمان که یکی از احصاب شافعی بوده نقل نموده اند که این اشعار را شافعی انشاد نموده و گفت:
یا راکباً قف بالمحصب من منی
و اهتف بساکن خیفها و الناهض
سحراً اذا فاض ...
ماحصل این اشعار آنکه گوید ای سوار رونده بسوی مکه معظمه بایست در ریک زار منی و بساکنین مسجد خیف وقت سحر که حجاج بسوی منی میایند بدون تقیه علنی و بر ملا ندا بده و بگو اگر رفض دوستی آل محمد است پس شهادت بدهند جن و انس که من (امام شافعی) رافضی هستم.
شبهای پیشاور ، ص 64