بسم الله الرحمن الرحیم
... شیعیان جعفری که بجرم پیروی از عترت و اهل بیت پیغمبر صل الله علیه و اله، در مکه معظمه و مدینه منوره با تازیانه و چوب خیزران آنها را میزنند که چرا (بحکم قرآن مجید ) سجده بر خاک پاک مینمایند و یا قبر رسول خدا صل الله علیه و اله و محبوب خدا و رسول خدا صل الله علیه و اله و اهل بیت آنحضرت را میبوسند و سلام بر انها مینمایند؟!!!
در حالتیکه خودم در بغداد و معظم دیدم سنیهای از دور آمده قبر شیخ عبدالقادر و ابوحنیفه را میبوسیدند و توسل به آنها می جستند و احدی آنها را منع نمیکرد - در مدینه منوره در پیش روی قبر مبارک رسول الله صل الله علیه و اله کاشیهای دیوار را بعنوان محل نزول جبرئیل میبوسیدند ، احدی از شرطه های حرم ممانعت نمیکند ، ولی شیعیان که میخواهند ضریح رسول الله را ببوسند آنها را میزنند و زجرشان مینمایند و مشرکشان میخوانند؟!!!
شبهای پیشاور ، ص 38
بسم الله الرحمن الرحیم
بقول امام شافعی ( محمد بن ادریس )(امام شافعی از علمای اهل تسن) که گوید تعجب است از حالات علی بن ابیطالب علیه السلام که دشمنان آنحضرت از روی بغض و کینه فضایل او را پنهان میدارند ، دوستان او از راه تقیه و ترس از اعادی حقایق را اظهار نمیدارند مع ذلک تمام کتابها از دوست و دشمن پر است از فضائل و مناقب آنحضرت پس معلوم میشود حق و حقیقت هیچگاه زیر پرده نمی ماند مانند آفتاب که اگر چند روزی زیر پرده ضخیم ابر بماند عاقبت ظاهر خواهد گشت.
شبهای پیشاور ، ص 20
بسم الله الرحمن الرحیم
در تاریخ زندگانی رسول اکرم صل الله علیه و اله یک روز مهمی بوده و آن 18 ذیحجة الحرام سال دهم هجرت است که پیغمبر از سفر مکه ( حجة الودع ) برگشته و در صحرای بزرگی بنام غدیر خُم که منزلگاه نبوده هفتاد هزار جمعیت حاج یا بعقیده بعض از اکابر علماء عامه مانند امام ثعلبی در تفسیر و سبط ابن جوزی در تذکره و دیگران یکصد و بیست هزار جمعیت را در آن صحرا سه روز نگاهداشته وقت ظهری بعد از نماز منبر رفته خطبه ای خوانده عهد و پیمانی با مردم بسته و امت را امر ببیعت با علی بن ابیطالب علیه السلام نموده و آن سه روز از روزهای مهم تاریخی زندگانی رسول الله بوده است.
شبهای پیشاور ، ص 19
بسم الله الرحمن الرحیم
اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِیمَ « ما را به راه راست هدایت فرما »
حاکم حسکانی از عالمان مشهور اهل سنت در تأویل این آیه ، به نقل از ابن عباس آورده است که رسول خدا صل الله علیه و اله به علی بن ابیطالب علیه السلام فرمودند:
تویی راه آشکار ، و تویی راه راست ، و تویی پیشوای مؤمنان . (شواهد التنزیل، ج1،ص76، ح88)
هم چنین حسکانی به نقل از سلام بن مستنیر جعفی آورده است که گفت:
بر امام باقر علیه السلام وارد شدم و عرض کردم: جانم به فدایت با این که خوشایندم نیست برایت زحمت فراهم کنم ، اما اگر رخصت فرمایی ، پرسشی کنم.
فرمود: از هرچه می خواهی ، بپرس
گفتم: از قرآن بپرسم؟
فرمود: آری.
گفتم: فرموده خداوند درر کتابش : اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِیمَ چه مفهومی دارد؟ فرمود:
راه علی بین ابیالب.
گفتم: راه علی بن ابیطالب؟!
فرمود: (آری) راه علی بن ابیطالب.
پرتوی از فضایل امیرالمومنین علیه السلام ، ص 31-32
بسم الله الرحمن الرحیم
خوارزمی در مناقب از رسول خدا صل الله علیه واله روایت کرده که آن حضرت ، درباره فضایل بی شمار حضرت وصی ، امام ، امیرالمومنین علیه السلام فرمود :
« اگر جنگل ها همه ، قلم و دریاها همه ، مرکب و جنیان شمارشگر و انسان ها نگارشگر شوند ، نمی توانند فضایل علی بن ابیطالب را برشمرند.»
در صفحات تاریخ بشر ، کم تر شخصیتی را همانند علی علیه السلام صاحب این همه فضیلت و عظمت می توان یافت که دوست و دشمن ، دست به دست هم دهند تا فضایل و صفات برجسته او را پنهان و کتمان کنند و با وجود این ، نقل مکارم و ذکر مناقب او ، عالم را پر کند .
دشمن ، کینه او را به دل گرفته و از سر بدخواهی ، در کتمان مقامات و مراتب بلند او کوشیده است. دوست او نیز ، که از صمیم دل به او مهر می ورزید ، از ترس آزار و اعدام ، چاره ای نداشت جز آنکه لب فرو بندد و دوستی با او را بروز ندهد و سخنی درباره وی بر زبان نیاورد.
پرتوی از فضایل امیرامومنین علیه السلام در قرآن
بسم الله الرحمن الرحیم
وبلاگ حاضر سعی دارد معارفی در خصوص شیعه و ائمه اطهار علیهم السلام ارائه دهد تا اگر کسانی اطلاعاتشان در این خصوص کم می باشد استفاده نمایند. خواهشمندیم بی تعصب مطالب این وب را مطالعه کنید.