اهل تشیع و اهل سنت

شناخت امامان معصوم علیهم السلام و تشیع

اهل تشیع و اهل سنت

شناخت امامان معصوم علیهم السلام و تشیع

آیه در شأن علی علیه السلام

بسم الله الرحمن الرحیم

آلوسی یکی از وهابیون و سلفی هائی ست که زبان تندی نسبت به شیعه دارد گفته:
أن هذه الآیة نزلت فی علی کرم الله تعالی وجهه. (این آیه  ( إِنَّمَا وَلِیکُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یقِیمُونَ الصَّلَاةَ وَیؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَهُمْ رَاکِعُونَ (المائدة/55)
سرپرست و ولی شما، تنها خداست و پیامبر او و آنها که ایمان آورده‌اند؛ همانها که نماز را برپا می‌دارند، و در حال رکوع، زکات می‌دهند.) در شأن علی (علیه السلام) نازل شده است).منبع: روح المعانی جلد 6 صفحه 197 .

ابن ابی حاتم در تفسیرش از ابی سعید اشج از فضل بن دکین از ابو نعیم احول از موسی بن قیس حضرمی از سلمه بن کهیل نقل می کند:

« تصدق علی بخاتمه و هو راکع فنزلت ، إِنَّمَا وَلِیکُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یقِیمُونَ الصَّلَاةَ وَیؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَهُمْ رَاکِعُونَ .»  (علی (علیه السلام) انگشترش را در حال رکوع صدقه داد و این آیه نازل شد.)  تفسیر ابن أبی حاتم ج 4 ص 1162.

صاحب اختیار

بسم الله الرحمن الرحیم

ابن جزیر طبری در تفسیر خود از عتبه بن ابی حکیم نقل می کند که منظور از آیه  إِنَّمَا وَلِیکُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یقِیمُونَ الصَّلَاةَ وَیؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَهُمْ رَاکِعُونَ (المائدة/55)  ،  علی بن ابیطالب (علیه السلام ) بوده است.(تفسیر الطبری ج 6 ص 288).

این نشان می دهد که در تفسیر ابن ابی حاتم و طبری تصریح شده که آیه ولایت در حق امیرالمومنین نازل شده است و این قابل انکار نیست.

علمای اهل سنت با اینکه به نزول این آیه درباره ولایت علی علیه السلام اقرار دارند اما بعضی از آنها مانند ابن حجر و غیره در اینجا طفره رفته و میگویند کلمه « ولی » به بمعنی دوست و ناصر است نه بمعنی اولی بتصرف در صورتیکه از ظاهر کلام کاملاً معلوم است که « ولی »  بمعنی زعیم و صاحب اختیار است زیرا آیه شریفه با « انما » که کلمه انحصار است شروع شده است یعنی صاحب اختیار و اولی بتصرف شما فقط خدا و رسول او و کسی است که در حال رکوع صدقه داده است.  اگر « ولی » بمعنی دوست باشد انحصار آن بخدا و رسول او و شخص راکعی که صدقه داده است بی معنی و دور از منطق خواهد بود چون در اینصورت مومنین جز خدا و رسول و علی علیه السلام دوست دیگری نخواهند داشت در حالیکه مومنین همه دوست و ناصر یکدیگرند و دوستی چیزی نیست که خداوند آنرا در انحصار خود و اولیائش قرار دهد.

مقصود از لیلة

بسم الله الرحمن الرحیم


امام صادق علیه السلام در ذیل آیه شریفه: « انا انزلناه فی لیلة القدر »  فرمود: مقصود از لیله - فاطمه و مقصود از قدر خداوند است هر کس فاطمه را بدان گونه که سزاوار و شایان معرفت است بشناسد -  لیلة القدر را درک کرده است و از آن جهت فاطمه - نامیده شده که مردم از شناخت او بریده و دور نگه داشته شده اند.

بحار ج 43 ص 10 و 13 و 16

گواهان

بسم الله الرحمن الرحیم


شیخ کلینی رحمة الله از محمد بن سنان روایت می کند:

نزد امام جواد علیه السلام از ناسازگاری شیعه سخن به میان آوردم، حضرت فرمودند:

محمد، خدای تبارک و تعالی پیوسته در یکتایی خویش، یگانه و تنها بود. سپس محمد و علی و فاطمه علیهم السلام را آفرید. آن گاه پس از درنگی به طول هزار زمانه، تمام آفریده ها را هستی داد و آن سه را بر آفرینش اینان گواه گرفت. سپس پیروی آفریده ها را از آن سه، واجب کرد و کارشان را به این نیک گوهران سپرد. بنابراین پیامبر و علی و فاطمه، هر آنچه را بخواهند، حلال می دارند و البته جز خواسته خدای تعالی را نمی خواهند.  سپس فرمود:

محمد، هر کس از کیش ما پیشی بگیرد، از دین بیرون شده است ، هر کس از آن بازماند، نابود می گردد و هرکس به همراه آن رود، به آن می پیوندد.  محمد آنچه را گفتم فراگیر.

الکافی، کلینی، ج 1، ص 44