مناظره قسمت دوم

بسم الله الرحمن الرحیم

ادامه از قبل

علی عبدالله [شیعه اثنی عشری]: 

نیازی نیست که حتماً آیه ای توصیه کرده باشد چرا که التماس دعا و طلب دعا از مردم را همه علمای اسلام بلامانع دانسته اند.

در روایات اسلامی سفارش کرده اند، نخست برای حاجت دیگران دعا کنید، سپس برای حاجت خود. من که برای شما دعا می کنم یعنی شفاعت می کنم و این همان شفاعت خواستن است. ما به ولیّ خدا می گوییم برای ما طلب مغفرت کن و بهشت طلب کن، جالب است که این امر به سفارش قرآن است. آنجا که فرمود:

 ... وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَحِیمًا(النساء/64)  ؛ و اگر آنها هنگامی که به خود ستم کردند، پیش تو می آمدند و از خدا آمرزش می خواستند و پیامبر نیز برای آنان طلب آمرزش می کرد، قطعاً خدا را توبه پذیر و مهربان می یافتند - نساء/64 .

بن شریح [وهابی]: 

طلب دعا و شفاعت از رسول خدا، در حال حیات شرک نیست ولی بعد از مرگ آنها شرک اکبر است.

کاتب عثمان طه (مورخ و نویسنده، حنفی):

جناب بن شریح شما یک اشتباه معمولی را شرک بزرگ می دانید و طرف را در زمره مشرکان قلمداد می کنید. زیرا شما هم اکنون اعتراف کردید که اصل شفاعت خواهی جایز است. بنابر این گناه کسی که از رسول خدا یا دیگر اولیاء طلب شفاعت می کند این است که فرقی بین زنده و مرده نگذاشته است. حداکثر باید او را ارشاد کنید که مردگان در قیامت زنده می شوند و الآن زنده نیستند و شفاعت خواهی از آنان فایده ای ندارد چون نمی شنوند. اما شما او را مشرک و نجس معرفی می کنید!!

دکتر عبدالصمد [شافعی]:

آقای کابت عثمان چه کسی گفته که مردگان نمی شنوند مگر شما به حیات برزخی اعتقاد ندارید، حیات برزخی اعتقاد شافعی و حنفی هم هست.

آقایان! اگر با قرآن و سنت ثابت شود که انسان بعد از مرگ به عالم برزخ منتقل می شود و بهتر از دنیا آگاه و شنوا می گردد و شرایط زنده بودن آنها در برزخ بهتر از زنده بودنشان در دنیاست، آیا باز هم خواهید گفت درخواست از صالحان شرک است. اگر شفاعت خواهی شرک باشد، چه از مرده و چه از زنده، به هر حال شرک است و اگر شرک نباشد، چه در حال حیات یا پس از مرگ شرک نخواهد بود.  ...

منبع: حق با کیست؟ جلد2، ص8-7

ادامه دارد...